Değirmen Zaman Şiiri - İlkay Coşkun

Değirmen Zaman

hamdı
can, usanmayan, sabır ve adrenalin çağındadır. bir gencin deneyimsizliği gibi saf temiz. en yenisinden bir gülücük sanki kahkaha öncesi. kim neyi bekler kim hangi ezgiye ritim tutar belli değil. akıl sarhoşluğu içinde kalbe inen ferahlıktır. kana kana suya kanmak gibi acemilik. gel kurtar bizi hatalarımızdan, özürlerini dök önüne, "itten kuzu doğar mı" * en kestirmeden dön gerisingeri gerçeğine emi.

yandı
zaman, inziva bekler, tevekkül ve düşünmekten döner pervane. bu metafora anlam yükleyen candır elbet. bu daha çöl yanığıyla bilinendir. çöl boyu hep aynı temaşa aynı ağıt insanı daha çok birbirine bağlayandır. çaba işi, nasip işi "kör baykuşun önüne serçe yuvarlanarak gelirmiş" * bu böyle bilinir. yol var izan var yanmaktan arta kalan vakit üstünde tevekkeli. şimdi hareket vakti topla bütün yükünü şimdi huruç vakti.

pişti
can, yanmayı gerektirir, üst bir perde bilinir her cana nasip olmaz elbet, bu bir olgunluk meyvesidir. susarak konuşmak, düşünerek felah bulmak en kıymetli hazinedir. gidilen yol istikamet üzere bulmalarda asıl olan. döner değirmen, döner pervane, dönen hücrelerdir asıl. hayat kavgasının her halinden süzülmesidir. arzulanan son dem insanı gerçeğine taşıyandır. uzun bir yola düşer gibi bir de yolun sonu bulunacak elbet.

* Eskiler

İlkay COŞKUN
30.07.2021