Değirmen Şiiri - Kadir Ünlü

Değirmen de ağartmadım saçı sakalı,
Gelde bak,
Şimdi yarasalar tünemiş gönül harabeme,
pencereden içeri,
Bakta gör yangınlarımı.
Körpe çocuktu yüreğim,ilk yandığında,
Çatıldığı gün Ulucanlar’ın avlusuna,
Dar ağacı,Deniz’lerin,
Büyüdü benzeri acılarla,
Aşkla tanıştı,daha sonra,terlemeden bıyıklarım.
Baktılar gönül penceremden içeri,nice dilberler,
Attılar ateşlerini,çekinmeden,yaktılar,
Çekilip alevime baktılar,
Dedim ya,boşa ağarmadı bu saçlar sakallar.
Sönmedi daha son yangınımın közleri,
O başka yaktı,Su yeşiliydi gözleri,
Gelen yaktı giden yaktı,
Gel,gönül penceremden içeri sende bak,
Varsa elinde ateşin,at içeri çekinme
Külümü de sen yak.
Ama tek isteğim var senden,
Açma penceremi sakın,sen de
gideceksen,
Yakıp küllerini,
Saçı sakalı ağarmış adamın,
Alevini seyredeceksen...