Değirmen Şiiri - Ferhan Göymen

Bir geziye çıktım dün sabah
Yola koyulduk eski dost Arkadaşlar
Mola verdik kır bahçesinde açıldı çıkınlar
Doğayla başbaşa içildi kahveler ve çaylar
Sohbetle doldu neşeyle boşaldı bardaklar

Kokulu güller Sularla dönen çarklar
Değirmen bu yerin adı ne güzeldi çardaklar
Rüya gibi bir yer gezilip görülesi
Sanki cenneti alanın bu köşesi
Birde gerçek olsaydı içimdeki adaklar

Bir yanda coşturan müzik
Bir yanda oynayan arkadaşların neşesi
bir yanda güldür güldür çağlayanın sesi
Nereden gelip nereye gidiyordu
Belli değildi gittiği yerin adresi

Canla başla kurulmuş masalar
Hazırdı dumanı mis kokan mangallar
Yendi etler içildi buz gibi rakılar
Son durağa kadar söylendi şarkılar
Hoş bir seda idi arkamda kalanlar

Nevarki bu güzelliklerin içinde
Görememiş gözlerim kendi güzelini
Yağmur yüklü kervanla aramış ezelini
Rastlamamış güllerin arasında adı gülüme
Sevmiş okşamış gülleri gülünün yerine

Göstermedim gözlerimi kimseye,
Gölün kenarına indim silmeye
Sulardan başkasının değmedi eli
Hem canımda hem yanımda
Hem göz yaşımda taşıdım seni

Dokunduğum hayali gülüyordu sanki
Ağlama ben yanındayım der gibi
Bir an gerçek oldu, sardı benliğimi
Kuşlar çiçek böcek derken
Avuttum biraz olsun beni görünen
23-4-2011
Ferhan göymen