Çok öldük,
bir ölümün acısını
başka bir ölümün açısıyla hafifletecek kadar çok.
Bir solukluk nefese muhtaç bırakıldık, boğulduk.
Gövdemiz sadıkken toprağına,
çürük ağaçlar gibi devrildik.
Beton yığınları altında ezildi sevdiklerimiz.
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta