Değilse Elbette Şiiri - Fahri Bulut

DEĞİLSE ELBETTE
Diyelim ki kulakların hiç ama hiç çınlamıyor,
Ya vicdanın hiç mi sızlamıyor?
Ne çabuk unuttunuz o masum aşkımızı?
Ne çabuk unuttunuz sevgi ikliminde ki meşkimizi?
İkimiz de taze demlenmiş çayları,
İnce belli çay bardaklarda içmeyi severdik,
Karlı kış gecelerinde bile balkona çıkarak,
Unuttum sanma sen vefasızlık yapıp unutsan da,
Hala mis kokunuzun sindiği, terinizin ıslattığı yatakta yatıyorum.
Kırk yıl önce ince belli çay bardağında bıraktığın dudak izlerini öperek,
Her gece öyle varıyorum kan uykularıma bre vefasız bre hayırsız.
Hani sevdalar ölünceye kadar asla unutulmaz yaşanırdı,
Hani sevgililer yıllar geçse de biri birilerini kokularından anlarlardı.
Hani âşık olanlara yıllar geçse de tarihler tanık olurlardı.
Bunların hepsini de inkâr edip, kulaklarınızın üssüne mi yatıyorsunuz yoksa?
Diyelim ki yattınız kalbiniz güm güm atıp, vicdanınız sızlamıyor mu?
O kalp kapkara o vicdan da taştan değilse elbette.
04.08.2021
Fahri Bulut Rızazade