Tanır gibi olduğun yüz hatlarından,
Arayıp durduğun o ben değilim,
Siyah zülüflerine kar çiçekleri,
Toplayıp dağ eteklerinden, konduran da değilim.
Unutmuştur o,
sandığın ben değilim.
gecelerce uykusuz hayalinle sokaklarında,
çıkarda bir bakar kapı aralığından hayaliyle dolanan değilim.
Uğrunda beklide saçlarına ak düşen ben değilim.
Akan gözyaşlarına uzattığın mendilde duran ıslaklığın izleri benden değildir.
Değilim seni inadına seven, değilim sana üzülen.
Kırıpta terk ettiğin kişi değilim.
Zalimi sevindirecek değilim.
Olsam bilirim.
Yılların hasretini bir özürle unutacak değilim.
Seni hatırlayıp ta sevindirecek hiç değilim.
Genç yaşında hayata küstürmüş olacağın o genç ben olamam.
Terk ettim dediğin o çocuk ben.
Evet o benim
deyipte
Seni sevindirecek değilim.
Atila Yalçınkaya
05.11.2010
Kayıt Tarihi : 11.12.2010 14:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atila Yalçınkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/11/degilim-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!