Değil... Şiiri - Hatice Ersan

İnsanlığın önünde kırılmış bir tahta kalem
Ne var ki bu kimse için bir son değil
Yaşamak tırnak ucu kadar körelmişken
Hangi tutkuyu bekliyorsun sessizce
Kimse senden daha sen değil...

Kelime tasarrufu yapmaktan bıktı dudaklarım
Hakkım geçti hayata hep bu yüzden
Senden neyi bekleyebilirim ki
Benden istediğini alamamışken
Ama sakın unutma sevdiğim
Hiçbiri aslında benim suçum değil...

Yeter artık yeter!
Durgun değil hiçbir dalga
Bastırılmış herşey açığa çıkıyor bir bir
Belki biraz zamansız oldu
Belki de tam zamanı
Ve sessizce çığlığını duyuyorum
Hiçbir şey için geç değil...

Kadehini yarım bırakan
Aynaya hep tek gözle bakan
Geride bıraktıkları kazandıklarından hep fazla olan ben
Şimdi titreyerek çıkıyorum merdivenleri
Ama bu defa teker teker değil...

Bak geldim gidelim istediğimiz yerlere
Durma sakın telafiler bizi beklerken
Ben hiç olmadığım gibiyim bu defa
Hiç olmadığım kadar benim
Saklama sakın kendini benden
Söyleme sakın istediğim bu değil...

Bunlar beklediğim gibi omadı
Hem umudun doruklarındayım
Hem de en umutsuz anımda
Nerdesin sevdiğim ben ben olmuşken
Bu bana bir ders mi yine yoksa!
Dilim varmıyor bu kelimelere
Yüreğim sızlıyor düşüncesiyle bile
Hani bak yoksun bu defa yanımda
Kurduğum düşler bunlar değil...

Şimdi kopuk anıları birleştiriyorum
Yarım bıraktığım tebessümleri süslerken
Bu sefer öfkem alevleniyor adının önünde
Artık senin için çok geç
Benimse tam vaktim yaşamak için
Senin hiçbir tutkun savunma değil...