Değil Şiiri - Semina Morez

Yazlık sinemada kol kola değil
Denize nazır,çingenelerin huzurunda el ele değil
Sıcak hanelerde göz göze değil
Çöplükte martıların oynaştığı o yerde
Yağmurdan sonra son damlanın düştüğü o saçağın altında
Haliçte intiharı düşündüren o meşhur köprüde
Yakıcı kışlarda, o gelmeyen otobüslerin durağında...
Düşlerimi geçtim, pazarda, manavda fasılasız sevdim.
Süleymaniye kurufasulyecisinde
Bir tabloya sıkıştırılmaya çalışılmış gökyüzünün gözlerinde..
Bi börekçi camına yansıyan düşlerimin silüetinde,
Hani o galata efsanesinde...
Efsane doğru kişide gerçek olsun diye yanlız çıktığım
Yanlizligima ismarladigim karanfilli çayımda sevdim.
Bilinmez, tanımadığım kalabalıklarda, tanışmadan sevdim.
Ürkek yüreğimle, dik başlı sevdim,
Hiç tanımadan yerini hazır ettimde
Ayağına gelipde sevdim.
Tanışmadan yüreğini, beyaz yelelerini sevdim nihayet.
Tanıdım, ölümsüz sevdim.
Kelimelerim teklerken, dilim tutulurken.
Yılda bir açan güneşe meftun, gece kraliçesinin kısacık ömrü gibi sevdim
Sevdim de ne sevdim.
Yüzünü unuturken gözlerine tutundumda sevdim.
Terörün kanlı kucağında
Yanlizgimi perçinleyen o insafsız sofrada..
Issizligim bogazima dugumlenirken.
Sevildiklerimi unuttumda sevdim.