Değil Şiiri - Keziban Arpacı

uğraksız bir kaldırımın göğsüne yaslanmak
belki
biraz olsun dindirebilir dilimdeki sızımı
ya da
munis bir işporta çığlığına hibe edebilirim
ama
her sokak anlamayabilir elimdeki sancıyı
ancak
asabilirsem ruhumu dalları olmayan bir söğüde
veya
köprüaltı muhabbetlerinin tedirgin tebessümlerine
ki
en çok bir süt çocuğu içlenebilir zamansızlığına intiharın
ve
camdaki aksine gülümseyen kederli bir fahişe
de
anlayabilir dilimdeki bu acı tatlılığı
yani
şimdilerde anlamsız bir çoğullanmadır yokluğum
ve
müşfik söylemlerin hırçın hançeresine öykünme
fakat
tecrübesiz bir ağıt mütercim bir mendil gibi
ne
kutsanacak esrik bir veda gölgesinde
ne unutulacak inkara tanrı tövbelerim
eğer
dönerse günün birinde dilim diline
meğer
sensiz dilsiz bir serseriymişim
güya
masalımdaki ilk rüyaymış gözlerin
de
ben olamayan sevgilinmişim…!

dağ’layacak bağ’ım kalmamış gayrı
sus beni...!

gazel mevsimi,malatya,2bin9