Değer Veririm Şiiri - Cemalettin Gündoğan

Bunca güzel nimeti görmez nankör olsa da.
Yaratan hatırına kula değer veririm.
Mecnun ile Leyla’nın aşkı yarım kalsa da.
Bu aşkın yaşandığı çöle değer veririm.

Aşk girdi mi gönüle yakar gider kor olur.
Kavuşamazsa insan hayat ona zor olur.
Aşk kişiyi kör eder, görmez bir şey kör olur.
Sevgiliye götüren yola değer veririm.

Bu dünyada yaşayan bütün canlı türünün.
Doğayı renklendiren yeşil, mavi, sarının.
Bin bir zahmet dolaşıp çiçek çiçek arının.
Petek petek yaptığı bala değer veririm.

Her yeri süsleyen o, bahçelerin takısı.
Çok güzel bir çiçektir ince narin dokusu.
Şu gülistan içinde sarhoş eder kokusu.
Aşk bahçesinde açan güle değer veririm.

Kimilei vardır ki gönlü her az zengindir.
Yüreklerinde sevgi derya gibi engindir.
Bakarlar ve kollarlar insanlara yangındır.
Kalpten gellerek veren ele değer veririm.

Dalgalanması için nice canlar verilen.
Yurdun bağaımsızlığı, özgürlüğü görülen.
Şehidimin kanıyla nakış nakış örülen.
Bayrağımı süsleyen ala değer veririm.

Her şeyi yaratan o, yoktur onun ezeli.
Sevda, sevgi, tutku da O’dur kalbin özeli.
En güzel sözcük Allah, var mı ondan güzeli?
Allah’ı zikreyleyen dile değer veririim.

Gün gelince her canlı, yıldız gibi sönecek.
Topaktan geldi insan, yine ona dönecek.
En son yolculukta tahta ata binecek.
Omuzlarda taşınan sala değer veririm.