Değer Verilmez Şiiri - Veysel Şimşek

Şu dünyada şunu bildim öğrendim,
Doğruya dürüstte değer verilmez.
Yaşarken yaşayan görenim kendim,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Doğru insan kovulurmuş dokuz köyden,
Görünmeyen hırsız üstündür beyden,
Yorgunum yılgınım bu ilginç şeyden,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Fazla rast gelinmez gerçek asile,
Helede bak helede şu fasıla,
Nefret ettim lanet böyle usule,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Nankörün kalbinde saklıdır kini kibiri,
Genişmi olur darmı olur Allah bilir kabiri,
Sen zenginsin sende çulsuz tabiri,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Aç gözünü gerçekleri görsen ayana,
Nasihatim herkese erkek bayana,
Bu sözlerim ters gelmesin duyana,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Unutulmuş hatır hörmet bitmiş saygılar,
Ne desende nankör bildiğini uygular,
Para mal mülk sömürücü duygular,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Veysel derki gelende gidende şaşkın,
Arasanda bulunmaz özüne pişkin,
Nesil bir acayip malmülk paraya düşkün,
Doğruya dürüstte değer verilmez.