denize karışan
düşlerimi
dönüp sordum
dayanamayıp bir martının
dalgın fakat
dudakları susuz
dinmeyen sesleri üzerine
dayadım ruhumu gökyüzüne
dalgaların yırtınası telaşına inat
dalmak geldi
denizin dinmeyen öfkesine
daralan yüreğimi alıp
dumanlı akşamlarda
darmadağın bıraktığım şehre
daha arkama bakmadan
düşüyorum yollara
doğuşu güneşin
derin gökyüzünün
dilini çözdü
diri topraklar
düğümsüz bereketli
duruyordu hazır insanın önünde
dövülmüş tarlalar
doğanın kucağından
düştüm bir mana denizine
dergahın kapısından baktım
dünyayı umursamaz insanlar gördüm
darağacı ilmeği elinde
düğümlemeye hazır yürekleri
dabbet’ül arz çıktığında
dürülüp bir gün güneşin
dünya hesabı karşısında
defteri temiz insanlar
duyulmadık sorgular içinde
derinden
daru’l selam yurdunun sakinleri
dergah-ı izzetten geçip
dosdoğru insanlardı
dönüp bir daha baktım
dergahın sakinlerine
defterlerinde
değer verilmeden
değeri kadar tutulan nefisleriyle
değer kazanan bu insanlara….
Mustafa kaya
11.07.2006 / Üsküdar
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 12.7.2006 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dâr-ül-Gurûr da nefsine yenilmeye mahkum yürek, dâr-ül harb olarak addedilecektir. Dehrin akışına dalıyorsa kul,kurb ile dönmüyorsa gönlü yaratıcısına, imdadına yine Halık-ı Zülcelal yetişecektir inşallah....
İnşallah defteri sağ elinden verilen salih ve saliha kullar olmak duamız ve emelimizdir....
Ed-Deyyân mevlama emanetsiniz.................
Düşünmek lazım...derinden!
TÜM YORUMLAR (3)