Defterim Kardeşten Öte

Bir gün seninle de ayrılmış olacağız, en yakınım, canım, cananım, güzel yoldaşım, dinleyenim, bana kendini açanım, birtanem, defterim.
Defter kardeşim...
Bir gün canımdan olacağım, ben de rolümü tamamlayacağım.
Ayrılacağız, ne hüzünlü ama değil mi!
Benim yüreğim şu an aslında buna sızlar, ve de kanar.
Hayatımdan gelip geçen kişilerin canı cehenneme, söz gelimi.
Ama sen...
Sen bir başkasın, senin yerin ayrı.
Bunca zaman, hep şu sayfalarını benim mağlup yazılarıma açtın.
Yarenlik ettin, varlığını benim iç dünyamla bölüştün.
Ve bir gün, sana değen şu parmaklarım belki toprağın altına girecek, belki kül olacağım, belki boğulup bir denizde yosunlaşacağım.
Deniz canlıları yiyecek bedenimi, belki başıboş köpekler parçalayacaklar kalem tutan ellerimi.
Belki de şu yazıları üreten zihnimi birileri bölük pörçük edecek.
Mecazi anlamda değil, belki kafamı ayıracaklar bedenimden.
Ve belki de ben, son vereceğim bu sefil yaşantıya.
Ama ayrılmak, ayrılacak olmak hak ya hani senden, biraz hüzün veriyor bu bana, yüreğimi dağlıyor bunun bir gün gerçekleşecek oluşu.
Ve, ve, ve...
Evet, sana teşekkür ederim.
Binlerce kez.