Defol! Şiiri - Olgun Özdemir

Rimelinde akmis üstelik,sakin silmemi bekleme benden ha!
Bugünlerde pek iyi görmüyorum seni.Göz cukurlarin iyice
derinlesti,elmacik kemiklerinden süzülen mor sivinin bile rengi degisti.Yaslaniyormusun ne,damarlarin bile daha
belirginlesti! ? Istersen sayabilirimde,kilcalllarin dahil,incelmis kemiklerini, kac sac telinin
yerlerde sefil dagilimini,hatta aklar siyahlardan fazlami bilmem? Tamam tamam,sustum! Önümde kizligini zorla
degil, yeni kaybetmis masum bir ifadeyle bakma bana,kahpece aglama.Sadakatsizligin de bir onuru olmali,hirsizin caldigi parayi kumarda
düsürüp kendine, yedi sülalesine küfretmesi onursa?
Aslinda sadece kendine küfredip taksi parasi olmadan
eve yürürken,kafasindan gecen düsünceler bir yere
yazilsa iyi olurdu.Sende okurdun ve bilirdin.O verilen sözleri,yemin üstüne yeminleri,defalarca tövbeleri!
Fakat ertesi gün unutulur nedense.Tipki senin, ilk büyük yalanini unuttugun,son yalanini da unutacagin gibi.Igrenmeye
basladim yeter,salya sümük kahpece yalvarma bana!
Freud`un sahsiyet analizini okudugunu farzedip anksiyete bozuklugu rolünü oynama,inanmam.Mulholland cikmazindaki
aktif lezbiyen sarisina benzetiyorum seni yavas yavas.
Filmin basinda ne seker seydi o öyle, sonunda esmeri bile
sersemletti.Ama kaybeden o oldu,seninde kaybettigin gibi.
Güzel degilsin artik,kendini findiklari yenilmis ve kabuklari icine atilmis bir torba gibi hisset,defol....