Defne Dalları Ve Dua

Terinos yürüdü sessiz sokakta,
Defne dalları ellerinde, hafif rüzgârda.
İlkokul öğretmeninin mezarına bırakırken,
Kalbinden döküldü sessiz bir şükran.

Tontonitos peşinde, kuyruğunu salladı,
İki havlama çınladı mezar taşında.
“Rabbim,” dedi Terinos, “bir harf öğreten ellerine
Müteşekkirim, razı ol sen de.”

Toprak aldı dalları, rüzgâr taşıdı duasını,
Evren sustu, minnettarlığın önünde.
Ve köpek dost, Terinos’un yanında,
Sessizliğe küçük bir neşe kattı.