Def ol Leyla! Şiiri - Zeynep Beşen

Def ol Leyla!
Yoksa kahrım dan öleceğim,
Öle bilsem ah bir öle bilsem;
Öle bildiğim için de sevineceğim.
Kahrın hoştu ama Leyla;
LÜtfunda uzantılı bir acıya terk edileceğim.
Eğer yokluğun dan ölemezsem,
Varlığın dan!
Uzun soluklu bir ömre sürgün edileceğim.
Sen yine bilmeyeceksin,
Güzel şeyler göreceksin,
Güzel insanları sevip,
Güzel şiirlere ses vereceksin.
Arada bir de türkü dilendireceksin.
Yani hep kendin gibi olup,
Kendin olmaktan ileri gidemeyeceksin.
Sen hep def olunan Ley ve la olacaksın..
Ben her yazdığımı sana sayarken,
Kendim namıma bir şey okutmayacağım sana.
Bilmeyeceksin..
İzimin izini sileceğim.
Silmesemde boş değilmi ki.
Hem ben kimim ki..
Seni ilgilendirmeyen biri...
Satır aralarım da.
Okuduğun her harfin için de yine seni gizleyeceğim
Sen bilmeyeceksin.
Bildirmek isteyen var mı ki..
Hem kusuruma bak Leyla!
Hep kusurlu kaldım senden yana..
Beklemek te kusurlu olmak değil mi,
Aşkın ardın da..
Bekle/mek derken bile sana gelmek istiyorum diyorum..
Farkına sonradan vardığım..
Bekle Leyla,gittiğin yerde bekle..
Beden dediğim postu olduğum yerde bırakıp..
Sana kanatsız uçuşlarla geliyorum..
Def ol dediğim yerde buluşmak ve görüşmek dileğiyle..
Leyla kalbime geç kalma...