Dedin mi Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Zevk dedin mi işte orda herşey susar
Yer kabarır da göğe
Gök delinir de dibe vurur
Sevap günah... gizli aşikâr...
Söz biter, kalem durur SEN dedin mi.

Dilim tutulur gözüm kara
Gayrı ne var silinir gider AŞK dedin mi
Madeni som ızdırâp ya
Kendi yanar kendi söner,
Ağzı var dili yok yüreğim...
Daima kemirir bir kurt göz değdi mi.

Bir selam lûtfettiğinde
Sorduğunda halimi hatrımı
Öylesine de olsa
Oturup dertleştiğimizde hele
Bir de beni düşündüğünde en çoğu
Sarmaş dolaş düştüğünde düşüm düşüne...
Ne ki mübah değil kafayı yedin mi?

Sevişmek dedin mi büsbütün sevişmek...
Ne sadece soyut ne sırf somut
Gözlerinden içerken ilk yudumunu gözlerim
Ruhun üzerime titrediğinde ruhumun...
Tut ki yok olmuşuz yek-vücut
Tüm duyular dahil
BEN yerine BİZ dedik mi...

Sahi dedik mi?

Edirne, 1999