Dedikoducu Şiiri - Hüseyin Yırgal

Benden duymuş olma,sırdaşlığında
Bir şey söyleyeceğim ama aramızda kalsın !
Gizemiyle.

Duydun mu?
Ne duydum!
Olanlardan haberin var mı .. Muhabbeti ile.
Sosyalleşiyoruz ucuzluğunda,
Hak arama cengaverliğinde.

Yakalanınca ,
Dedikodu yapıyoruz,ne var yani
Pişkinliği ile.

Bazen,yakın arkadaş görünümlü!
Hatta,Sırdaş!
Bazen ,dertleşiyoruz saflığında!
Bazen iyi niyetli,
Bazen pot kırma gevezeliğinde,
Bazen ,yüzüne de söylerim bıçkınlığında!
Doğruculuk manifestosu sahteliğinde!

Bazen ,melek yüzlü şeytan, bazen bin bir surat
Bin kere kovulsa , bin kere azarlansa ,
Kapıdan kovulsa Pencereden ,
Pencereden kovulsa , bacadan giren

Bazen,haysiyet celladı!
Bazen namus bekcisi!
Bazen, dürüstlük abidesi!
Ama
hep iftiracı,hep yalancı
Pişkin mayalı ,iflah olmaz
Laf taşıyıcı.

Bazen aşikardır,
Dedikoduculuğu.
Çoğu kez sinsi.
Mikser,Bozguncu.

Söz ustası,
yalanlar cambazı

Köylüsü,mahallelisi,meslektaşı,
Akrabası,arkadaşı,
Dostu,en yakını ,elinin değdiği,gözünün gördüğü hayalin erdiğine
Söyler sözü ,
Eyler kulpu,
Sonra olur dedikodu.

Rast geldiysen
Dedikoducuya
dedikodun çıkar
Viran olur,evin yurdun
Vesselam.

Ne diyelim,
Allah korusun dedikodudan,dedikoducudan (HY)