DEDİKODUCU
İST.- 13.04.2007
00.21
İnsanı üzmekten, ne zevk alırsın?
Gönüllere korku, nefret salırsın
Bu gidişle evde yalnız kalırsın:
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Her gün gelip, ortak olsan aş’ıma
Ama duyduğunu bize taşıma!
Nifak sokmak için, yara kaşı’ma;
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Aile büyüğü, baş’ından utan
Kemale erecek, yaş’ından utan
Dalga geçen oynak, kaş’ından utan;
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Herkese olmadık, bühtan atarsın
Söylenenler az sa, misli katarsın
Alemin laf’ını, süsler satarsın;
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Durmadan laf taşır, fitne saçarsın
Eminim, keyifle ara açarsın,
Yüzleşmeye gelmez, hemen kaçarsın
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Kuldan utanmazsın, Allah’tan utan!
Bir gün kalmayacak, elinden tutan
Hesap günü gelir, ateşler yutan;
Seni hiç utanmaz, dedikoducu! ...
Kayıt Tarihi : 13.6.2007 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Etrafınızda, dedikodu hastası arkadaş, akraba gibi insanlar mutlaka vardır, bunlara açıktan dedikoducu deme nezaketsizliği göstermek zordur.Dinimizde gıybetle eş anlamlı bu hastalık en büyün nefsani zulümdür.Tövbe ile bile affedilmeyen bir günah.Dilerim bu şiiri okumak o tip,nsanlara da nasip olur!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!