Dedem (Bir gidiş arifesi...)

Git.Sende git,heybetli çınar
Ben nasılsa alışığım kalmalara
Yitik ezgilere ve hüzünlü dizelere
Sararmış resimlerindede severim ben seni

Belki bu dünyadan çok sıkıldın
Belkide özlemiştir seni,seni bekleyen kadın
Hadi git,kalmadıysa duracak dermanın
Git heybetli çınar,hadi git
Bu gidişin senin vuslatın olsun

Korkma unutmam,unutamam ben seni
Bir ekmeği kırıpta yarısını verişini
Biraz şefkat,biraz muziplikle yoğrulmuş
Ama yinede hüzünlü dörtlüklerini

Hani babannemi istemiştin ya babasından
Köy meydanında ki düğünde bir maniylen;
'Entarisi mor idi,güzeller içinde bir idi
Babasından istesem,onu bana verirmiydi? '
Ve ertesi gün babannem artık senindi...
Unutmak ne mümkün ki seni unutamam...

Ama gitme kal aslında,öpeyim ellerinden
Sarılayım sana,doyamadığım,doyasıya
Seyredeyim saatlerce o güzel yüzünü
Ak akallarında unutayım tüm hüzünlerimi
Ve al yanaklarından ve nasırlı ellerinden
Son bir kez daha öpeyim,doyasıya

Ama biliyorum ki kalmak elinde değil,gideceksin.
Biz ne desekte gittiğin yerden dönmeyeceksin
Bu gidişin, bu dönmeyişin adı bizde gözyaşıdır
Bilirim ki senin lisanında şeb-i aruzdur...

Bak vakit geldi,saatler gözyaşını vuruyor
Kalmak istesende,artık emanet sende durmuyor
Giderken şunu bil ki;
Ardında yaşlı gözler bırakacaksın
Ardında seni seven bir torun
Yaşlı gözler ve yaslı bir yürek bırakacaksın.
Ama boşver be dedem; vardığın yerde;
Yarım asırdır sevdiğin ve özlediğin kadını bulacaksın

Şimdi,hakkını helal et dedem,hakkını helal et...