Dede ve Torun Şiiri - Hıdır Yallı

Öğlen saatiydi,
Güneşin kızgınlığında
Harmanına ara vermişti
Yaşlı dede,
Esmer, sıska küçük torunu,
Onun peşi sıra sürüklenmekte,
Dede nereye, torun oraya,
Yemişlerdi birlikte öğlen azıklarını,
Sonra,
Yol almıştı dede torunla birlikte,
O çok sevdiği ceviz ağacının dibine,
Sereserpe uzanmıştı gölgesine,
Dalacaktı birazcıkta olsa,
Kısa öğlen uykusuna,
Bütün yorgunluğunu verecekti toprağa,
Ara sıra sinekler uğrardı ağzına, burnuna,
Karınlarını doyurmak amacıyla.
Oysa torun sinek nöbetindeydi
Baş ucunda dedenin,
Elinde bir ceviz dalı ile
Sinekleri kovalamakta.
Öküzgözü’nde harman zamanı,
Böyle geçerdi öğlenleri,
Dede ile torun,
Ve bir de sinekler,
Açlığı paylaşmakta....