Debelenme... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

M.Ö. 3200

Çocuk anlatıyor;

tuhaf bir şey bulduk
nasıl oldu anlamadık
sıcaktı
yazdı halinden

anu emretti
bildik

ensi;

yazı anımsamak için yaz dedik
zamanla “yazı” oldu

büyüyoruz/yazıyı anlıyoruz
yaz’ı unuttuk

debelenme

M.Ö. 600’ler

pazar yerinden şarap alındı
sarhoşluğun yeniden keşfi yapıldı
yok oluyoruz
anlamıyoruz rahatı

batıdakiler zenginler
her şey yenisi gibi

dört ay sonra;

askerler geçiyor yollardan
ezik yollar yük taşımaktan
yolda üç ölü vardı
üç at kötü kokuyorlardı
yenisinde insanlar üstü üste yığılmışlar

bir ay sonra;

savaş bitti
doğulular her şeyi ele geçirdi
kralımız öldü
yağmalar sürüyor
yenildik
her şey yenisi gibi

uzun zaman sonra
karagözleriyle
ateşi öğreten geldi

kayıp oldu

aşk yağması
su altından
satın alır düşün aksini
kaçmalı
bilinmez kuyulara düşmeli

o bendim
büyü ve anlat
yeniden yarat
koy tap
çapraz sesi çıksın
düşün
kim gölge
kim ölüm

yenildin
halka içe kırıldı
kötü övüldü
gerçek dize geldi
sürüldü
ırmağın öte yanı
lahtin bulunduğu yerde
saat tutuldu kuzeyden güneye
anlam kapalı
bilinç yerinde

çalındı
çocuğun göz yaşları
umut insancıl
direnmek kahrolası hayat
sen gel
bir adım öteye

yak
bir bu şehir kaldı

büyük yıkımlardan sonra

sonra birinci
ikinci parça koptu

asya 45’ler

üç ölü var
aklın yolculuğu sonlandı
doğa ana yaralı
memesinde süt kanlandı
acıdan sancılandı

intikam alacak
elleri buralı

git yok
su kadar kayıpsa
gerçekte ayıp
kapalı göz sonuç ister

bir tür mantara benziyor ölüm
kağıt evler yandı
yazı yazılmıyor

ölü tutanakları sadece
isli kağıtlara
üç yüz binde civarı
ölüm hala her yanı

çeşit kapla doldurulmuş
baktıkça
sayfa sayfa yazılar
boş anlatım

tıkır tıkır
kuru ekmeğin sesi

bir yara sızlar
sızlarsa çocuk ağlar

dedem ceviz verirdi
kül olmadan evvel

cevizde kül oldu
gözlerimde

siz bana kiraz ağacını anlatın
anlatırken şaşırın
sorun değil kulaklarım duyuyor
ellerim tutmuyor

şakacıktan çekerdi sadece
dedem işte

ben yoruldum acımaktan

saçlarını ne renk
duymuyorum da

gözlerimi kapayın
şakacıktan deyin

acıdan uykumda gelmiyor

ikincisi düşmüş bir şehre
bizden sonra
adı bomba

ne anlatıyor
düşün
düşmüş
içine

bekliyor
tanrı ölsün

tarih kendini dinliyor;

barış
üç bin yıllık ömrümde
üç yüz atmış yıl sürdü

kavga kendini yiyor
çocuk ölüyor

sonrası
debelenme

M.S. 2000’ler

su yeniden
bulabilse eskiden
kanlı kurşunlarla
ölü çocukları yıkıyor
kan sudan çabuk kuruyor

değişmiyor/kırmızı

bir yer biliyorum
otların biçilmediği
içinde ellerim kayboluyor

boy tutuyor
boğulmuyorum

size şiir

07 06 2005