De-mode-rasi Şiiri - Halis Karadeniz

Garibana dipcik, alkışlar hep ezene,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.
Bacımın örtüsü gözlerine batarken,
Özgürlükler sınırsız, açık saçık gezene.

Hürriyet, özgürlük, üç heceli kelime,
Utanmadan kilit vuruyor dilime,
Hiç bir işi kalmamış, karışıyor dinime,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Neresi demokrasi, olmuş de-mode-rasi,
Silemedi işlemeyen çarklardaki pası,
Ancak parçalanmamıza oldu faydası,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Kurallar, kurallar, çıkıyoruz çileden,
Laiklik diyorlar, çalıyorlar tek telden,
Üfürükten rüzgârla, sanki gidecek elden,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Halkın dediği olurmuş, hani nerde?
Doğuyu batıyı, düşürdü derde,
Feryadlar yükseliyor halâ çok yerde,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Devlet eliyle fuhuş, içki ve kumar,
Daha birqok çirkinlikler, içimizde var,
Kurtuluş çabasının önünde duvar,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

İnsan hakları, hoşgörü, herkesin rüyasi,
Bilinemedi gitti nerede bunların hası,
Nedense hep dolar, birilerinin kasası,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Gülermisin ağlarmısın, bu anormal gidişe,
Seçilenler mahkum, başkaları karışır işe,
Çürükleri görmezler, morfin ağrısız dişe,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.
31 03.1981