söylesene ,
karıncayı bile öldüremeyen ben
seni nasıl içimde öldüreceğim ?
beynimin içinde
benden çok konuşuyorsun
seni dinliyorum sesini duymadan
her sabah
her akşam
her saat başında
ve
her mevsim
çat kapı bendesin
selamsız sabahsız
oturuyorsun gönül soframda
konuşuyorsun
durmadan
uyumadan
uyutmadan
oysa kalbim hasta
gücüm bitik
sen
kara kış deli boran !
gecenin gözleri hiç uyutmayan
yankılanıyor soğuk duvarlarda sıcak hüzün
ben üşüdüm
çok üşüdüm ikigözüm ,
bu kadar mı yakışır
bir mevsim bir adama
cuk diye mi oturur tepeden tırnağa
namına nam kattın
sevdiceğim bu mevsim
namın yürüdü senin
ardından bir ben yerle yeksan
acıttığın kadar acı demiyorum bak
yandığım kadar yan ki
anla
ruhumun bağı çözüldü yaşamla
yaz mezar taşıma
de ki .;
sebebiyim..!
Canan EREN
26Aralık2018 / Balıkesir - ERDEK
Kayıt Tarihi : 26.12.2018 18:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!