De javu Şiiri - Şair Evindar

mevsimlerden kış olsun
aylardan Kasım Ocak Aralık
günlerden perşembe olsun ama
vakit gün batımı sonrası
karyağsın ama
taneleri dans ede ede
sarıla ayrıla insin gökyüzünden

ben arayayım
sen bul beni
bir sokaktan geçelim
adımlarımızda karın
yalnızlık isyanı gıcırtıları

bir meydana varalım senle
bir bank olsun orta yerinde
sen oturalım dersin
oturur ve susarız nedense
nedense kesilir konuşmamız
sen dünden kalma kardan adama dalarsın
bakışlarınla yontar
yüreğinle can verirsin içinden
hayal meyal bir adam oluverir
bir sızı kopuverir kalbinde
akar gözlerinden inceden inceye

bense sokak lambasına dalarım
ışığından geçen kar tanelerine
savruluşlarını izlerim rüzgarla beraber
rüzgarı hissederim
ve soğuğu kar tanelerinden
ürperir bedenim
tüylerim diken diken
savruluşumu hissederim

bir kuş gelir
konar tam karşımızda bir çama
dökülür kar taneleri dallarından
dallarda sivri sivri çam iğneleri
mızrak mızrak durur
gelir üstümüze sanki tam karşımızdan
ben sana bakarım o an
sen yüzünü bana dönmüşsün bile
koca alev gözlerinde bir korku
görmüşsündür o zaman beni
yonttuğun kardan adam oluvermişim
sen ise üşüyen ellerime
koca sıcak bir alev
sımsıcak gözlerinle dokunursun yüreğime

//uzak değil
biliyorum ama//

04 10 03