Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Benim yüreğim dost dergâhı,de gel kivrem gel
Başım,canım bu garip gönlüm dostlara kurban!
Kürt,Türk,Boşnak,Laz dost ikrarında bulunlar
Din,dil,reng fark etmez gelin kivreler,gelin canlar.
Her şeyin başı sevgi,insanı sevmek en güzel şey,insan olması önemli,hepimizide yaradan bir,farkımız yok ki,neticede insanız,değerler önemli,dostluklar önemli,yüreğinize sağlık güzel mesajdı,selam ve saygılar dostum...
tşk.şairim..severek okudum...
GÜZEL YÜREĞİNİZ SUSMASIN
SAYGILAR
Benim yüreğim dost dergâhı,de gel kivrem gel
Başım,canım bu garip gönlüm dostlara kurban!
Kürt,Türk,Boşnak,Laz dost ikrarında bulunlar
Din,dil,reng fark etmez gelin kivreler,gelin canlar.
Tebrik ediyorum değerli şair. Bizim bizden başka dostumuz yoktur. Birbirimizin kıymetini bilmeli, milli değerlerimize sahip çıkmalıyız. Selamlar, saygılar.
Barış adına, kardeşlik adına, dostluk adına, sevgi adına çok güzel dizelerdi.
Çağrı güzel. Umarım, ellerinde silahlar olanlarda anlar...
tebriklerimi sunuyorum.
Ey benim yüreğim,gönlüm,ey benim yolum
Ben dostlara divit kalem,murekkep olayım,
Defter,kitaplarına da sayfa sayfa beyaz kağıt
Satır satır,yaprak yaprak yazılayım kardeşliğe. --BÖYLESİNE GÜZEL BİR ŞİİR OKUMAMA FIRSAT VERDİĞİNİZ İÇİN YÜREĞİNİZE VE KALEMİNİZE TEŞEKÜR EDERİM ÜSTAD SAYGILARIMLA
Şair arkadaş en içten duyguları ile yaşamı yaşamaya ve paylaşmaya çağırıyor. Hani kardelenler nasılda karların arasında baharı müjdelerler ya işte öyle.
Bu umutlarım barışın yankısı ekosu olsun diyor, diyor amma bir yandanda içinde yaşadığı toplumun en acımasız kurallarına karşı da hayatını cellatın yağlı kurşunlarına teslim ediyor.
.......
'''
Ben yankı ben eko yine kendimle döne döne
Ben akıp giderim dost diyarina tüm şefkimle
Soluğum,nefesim dürüst yaşam ahdım olsun
Dönersem sözümden yağlı kurşunlar bana gelsin.''''
.....
Ne kadar büyük bir kısır döngü ne kadar büyük bir çelişki.
Yaşamla çelişiyoruz şair arkadaş.
Yaşamak ve yaşatmak şiirinin özü olan duygu ve şiirin mesajı.
Sakın darılma şiirinde böyle cıbızla çekerek aldığım satıra.
Amaç sohbet amaç güzellikler dönersen dön sözünden bunu bedeli, hic bir hatanın bedeli kurşun değildir.
Çok teşekkür ederim şair arkadaş bana bunları yazdırdığın için.
Yaşama sevdamız yaşatmaya sevdamız barışa dostluğa sevdamız daim olsun..
Saygılarımla
Yüreğinize gönlünüze sağlık üstadım harika dizeler kutlarım selam ve dualarımla.Kaleminiz daim olsun...Kemancı
Sn. Mehmet Bey .Dostluk adına güzel bir şiir ,sizi kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta