De..! Şiiri - Berkan Korkmaz

Neresinden essem zayıf bir tını
Dağılıverecek
Bedenime uçuşacak bütünsüzlüğün sefillğinde

Korkularım suskunluğundan
Cevap beklentilerim yokla bir
Poyraz kadar güçlü değilim
De..! duvarlara çarparak sönmeyeyim

Güneş zerre zerre kaynatmış kanımı
Dokunuşum serinlik fikrinden uzak
Yakan bir esinti zahir...

Geçmişin yangınlarının külleri avucumda
Biliyorum, yanmış ve yanlış bir rüzgarım
Ama cezanın böylesine isyanım
Dört duvarının etrafında dönüp duruyorum
Perdeni bile sakınıyorsun nefesimden

Kah bir göle uğrayıp kah ağaçlara siniyorum
Bir üfleyişlik kucaklayışıma düşük ısı niyetim
Buzla doluyorum, geliyorum, buzlar eriyor...

Söz sana topraklardan havadisler taşıyacagım
Hemde en taze ıslanmışlarından
Sarı saçlı kızların bağlarından meyva esansı sürüneceğim
Sana söz zamanı kayalara bağlayacağım
Bir cümle iki deyitin için
Bir cümle iki deyit

Ben umutluluğu beşbin yıllık aşk hikayelerinden edindim
Karlar savutturdum senelerce uçuşlarımda
Denizin tuzunu yine denize kattım
Dağları yolum edip görmedimde
Yine vazgaçmedim

Vazmı geçerim sandın
Örfe aykırı değildir bekara umu duymak
Vazgeçmem