Dayıma Mektup Şiiri - Zinnur Aldaş

Sen görmeyeli Yasemin adım attı genç kızlığa,
Kızların boyunu geçecek kadar büyüdü dayıcığım.
Şule Kur’an Kursuna başladı Merveyse hafızlığa,
Gülsimaysa peşlerinden koşarak yürüdü dayıcığım.

Selam olsun Erzurumdan Astanada ki dayıların hasına,
Ölenler olduda gelemedin hiçbirinin yasına,
Bugünde sensiz oturduk bir yer sofrasına,
Gönlümüzü yine keder bürüdü dayıcığım.

Oturduk amma sensiz tatlı bir lokma yiyemedik,
Hakkını helal et dayıcığım,belki hakkını ödeyemedik,
Ekmek parasıydı ya işte,gitme diyemedik,
Gölgen,yüreğimizi peşinden sürüdü dayıcığım.

Evlatların olmadan mutlu olamadın diye,
Yengemde bıraktığın sevgiyi oralarda bulamadın diye,
Alın terini akıtıp damla damla sulamadın diye,
Tohumlar toprak altında çürüdü dayıcığım.

Hasret,mutluluğumuzu acılarla bölüştü,
Gönül dalında ayrılık kuşları ötüştü,
Üçüncü cemrede gelip toprağa düştü,
Saçaklarda ki buzlar bile eridi dayıcığım.

Güneş çekilip,gökyüzü yıldızlarla dolunca,
Yengem resmine bakıpta ağlar her akşam olunca,
Köy işlerinden başını kaldırıp fırsat bulunca,
Seni her gün telefonla aradı dayıcığım.

Gittiğinden beri yengem karalar bağladı,
Yaseminin gözyaşları yürekleri dağladı,
Gülsimaysa sesini her duydukça ağladı,
Bilmem ki bu hasret kime yaradı dayıcığım.

Ömür dediğin daha başlamadan biten bir rüya,
Hasret çekmeye mi geldin şu üç günlük dünyaya,
Şuleyle Merve her sabah bakıp aynaya,
Saçlarını gözyaşlarıyla ıslatıp taradı dayıcığım.

Unutmadan,dedemle yengeminde sana selamı var,
Onlarında geldiğinde söyleyecek birkaç kelamı var,
Bak; bahar geldi yine,dallarda meyvelerin hamı var,
Özlemedin mi,tulumlardan süzülen şıradı dayıcığım.

Diyoruz ki:Aramızda ki engelleri bir bir yıkta gel,
Bu özlemden bu hasretten bıkta gel,
Gönderdiğimiz gibi sağ salim çıkta gel,
Budur gönlümüzün tek muradı dayıcığım.