Dayı Oğlunun Öğüdü Şiiri - Ahmet Karaaslan

Dün dayım oğlu geldi köyümüze,
Bol nasihat verdi bize.
Sayısız fikirler sürdü ileri:
“— Bu köy, geriden de geri!
Şu köyü kalkındıralım,
Gençleri aydınlatalım.
Sömürücüleri kaldıralım,
Bu düzeni yıkalım!
Herkes iş sahibi olmalı,
Kimse boşta kalmamalı.
Devrimci olmalıyız önce,
En önemli budur bence...
Avrupalı medenî,
Nedir bunun nedeni?
Biz neden geri kaldık?
İki şeye takıldık:
Dine, köke bağlılık,
Uyanın kalabalık…
Yaptığınız çılgınlık,
Bu ne denli aymazlık!
Çevremize bakalım,
Biraz çağdaş olalım...
Nasıl giyinir, yerler
Neyi sever içerler,
Neye değer verirler,
Ne konuşur, ne derler?
Palavra tarih, millet
Gitsin artık bu illet.

Gözünüzü açınız,
Bir de bana bakınız...
Size benziyor muyum,
Çirkin görünüyor muyum?..
Favorime, saçıma,
Enseme, sakalıma...
En büyük düşmanın din,
Engeller bütün işin!
Afyon gibi bir şeydir,
Bağlı kalan delidir!..
Şu burjuva sınıfı!
Tek sorun bu kılıfı,
Söküp atmak toplumdan.
Burjuvanın malından,
Kendine almalısın,
Müsavi olmalısın!..”

Bilmeden vermiştim hak!
Ama gördüm ki ahmak,
Sataşınca dinime
Dünüme milletime,...
Dikilip karşısına,
Bu Kızıl Âşığına:
— Kendini aydın sanma,
Bize palavra atma!
Batı’nın aydınları,
Hem devlet adamları...
Tamamen bağlı dine.
Halkla gelir âyine.
Her işinde Allah var.
Gözleri kör, ufku dar!..
Meryem, İncil ve İsa...
Onlarda böyle yasa.
İlimle din iç içe, birbirini tamamlar.
Anlamaz ki yamyamlar!
Engel değil dinimiz,
Sebebi geriliğimiz:
Bir sürü dini güdük,
İlmi yok, aklı küçük
Durmadan ahkâm keser.
Fetva verir, öğütler.
Dini tam öğretmedik,
Bileni engelledik.
Öğret halka dinini,
Beraberce ilmini...
Olmazsa çare böyle,
Sonra fikrini söyle...
Hangisi köke düşman,
Tarihini yazmayan?
Batı’daki Hippiler,
Sen gibi giyinirler…
Altından semer yapsan, onu eşeğe sarsan,
Değişip at olur mu, şu hâline bir baksan!..
Düşündükçe üzüldüm ben dayımın oğlunu.
Bunda dayım suçludur, kınıyorum ben onu.
İşitince sözümü gık bile diyemedi,
Aniden kalkıp gitti , bir şey söyleyemedi 1976 – Hizan/BİTLİS