DAYI GÜNLÜĞÜ (1)
Hayatı sırtında taşıdım yıllarca
Yollarım düzlüğe varmıyor dayı
Dertlerim sorarsan yara tonlarca
Içime ferahlık ağmıyor dayı
Doğruluk eğreti çıkar dünyası
Fakirin kabustur düşü rüyası
Ekmeği olmuşken bütün sevdası
Kimseler halini sormuyor dayı
Bu zamanda herşey fazla, bollaştı
Lakin bizde geçim hayli zorlaştı
Insanın ederi artık pullaştı
Yaşansa yaşamak sarmıyor dayı
Taneler küçüldü tesbihat azda
Kimimiz popcudur kimimiz cazda
Aklımız fikrimiz kadında kızda
Bozulmaz insanda olmuyor dayı
Imanı biliriz aşkımız küpte
Odunu yakmıyoz kalmadı tüpte
Ekmeğin artanı fazlası çöpte
Hiç kimse kafayı yormuyor dayı
Önceden bir oda yeterdi bize
Atanın evladı bakmıyor yüze
Haneler üşütür benziyor güze
Yaşlılar evlere sığmıyor dayı
Saygıyı sevgiyi hepsini sildik
Armudun irisini hormonlu bildik
Selamsız sabahsız ne hale geldik
Insan'ım ben demek yetmiyor dayı
Sohbetin doyumsuz yeni başladık
Kırık kalem olup ömür haşladık
Kör şeytan'ı yoksa bizmi taşladık
Gururdur kibirdir bitmiyor dayı.
MUSTAFA KARAKAYA
Kayıt Tarihi : 8.5.2019 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!