Dayanmaz Zorundayım: İcat Edilmeyen Zorluk

Öyle bir düştün ki retinama
Görüntün tek meşgalem oldu
Karakterine rol bile vermedim bu eylemde
Seninle göz göze geldiğim o ilki anımsıyorum
O kudretli anda ölmeyi arzuladım işte
Tam oracıkta, dikkatim dağılmadan ölmeyi

Dudaklarına sürdüğün rujun olabilir miyim
Aynı anda hem tadını alıp hem tat verebilir miyim
Farın olsam, dikkatlice yaysan beni göz kapağına
Her gözünün açılışını kapanışını hissetsem
Lensin olsam, sürem ömürlük olsa
Hiç batmayıp hiç acıtmayan şeffaflar kümesinden olsam

Akşamları makyajını çıkarmasan mesela
Söz veriyorum zarar vermem hiçbir yerine
Üzerine örttüğün yorgan 'ben' olayım ama
Geceleri sen düşürmüşsün gibi kayıp düşeyim
Titreyerek uyan ve şehvetli bir eğilişle tut beni
Bütün vücudunu sarayım
O kadar üşü ki, kafanı bile yorganın altına iliştir

Yalnız yaşamak zorunda olduğunu unutma tabi
Aksi takdirde oluşan retinanı yok etmek zorunda kalırım
Yüzündeki hallerim de akar
Yatağındaki yorganı da üzerinde tutamazsın25

Sana bir sır vermeliyim aşk
Kullandığın her nesne bir kimliğe sahip
İroni yaptığımı mı sanıyorsun
En büyük ironiyi sen yapıyorsun
Hayatı yanlış yorumlayıp beni umursamayarak
Vakti geldiğinde dile gelecek her şey
Ve o an, üzerindeki kıyafetlere bile saygı duyacaksın