Dayanılmaz Hafiflik Şiiri - Abdullah Yılmaz

Daha önceleri çok yazdım.
Çok söyledim.
Bir sebebi olmalı insanın,
Yazabilmek için dedim.
Şimdi sorarsanız vazgeçtim.
Vazgeçtim dedim sevdiklerimden.
Hayallerimi bir çuvala doldurdum.
Ağzını sokaktaki hurdacıdan aldığım iple boğdum.
Bahçeye indim.
Yeni yağmur yağmış toprak
Mis gibi kokuyor gözlerimde.
Uzun tırnaklarımın arasına dolan toprağa aldırış etmeden
Kazmaya başladım.
Kazdıkça geçmişimle yüzleştim.
Acılarım yağmurun etkisiyle olacak,
Kabararak üzerime geldi.
Onlar geldikçe ben tırnaklarımı
Biraz daha sertçe sapladım toprağa.
Ellerim yandı, acıdım ve ağladım.
Sonunda gömebildim çuvalımı.
Ayağa kalktım,
Ciğerlerime temiz bir hava çektim.
Artık bir tüy kadar hafiftim.
Yağmur hala yağıyor,
Beklenen,
Bu fidan da dikiş tutmayacak.