Dayanamıyorum Şiiri - Celal Bahar

Dayanamıyorum...
Hem senin olmaya,
Hem seninle olamamaya,
Hem yüreğinde hapsolmaya,
Hem o yürekte kalamamaya,
Dayanamıyorum...
Söyle yar;
Bu nasıl bir ızdırap,
Nasıl bir işkence,
İnan öncesinde ne gördüm,
Ne de duydum böylesi bir çile.
***
Anlat diyorlar,
Rahatlarsın...
Dök içini diyorlar,
Hafiflersin...
Ama ben daha tek kelime etmeden,
Eyvah diyorlar sen ne haldesin.
Ben daha hiç bir şey demeden,
Sus artık bittik diyorlar.
Fazlasını bu alem nasıl dinlesin.
***
Ya sen sevgili,
Anlatsam dinler misin derdimi?
Ağlasam siler misin gözlerimin nemini?
İstesem ve hatta yalvarsam,
Sadece bir kez dokun desem,
Elinin ucuyla değer misin?
Yüreğimin yangınına.
Merhamet eder misin?
Koşar mısın yardımıma.
Yazık der misin?
Hiç olmazsa el kadar,
Bir yabancı kadar halime acır mısın?
***
Yok, yok...
Ne yazık dersin,
Ne merhamet edersin,
Bilirim ki ne kadar yansam da;
Pınarından bir tas su dökmezsin.
O halde bana düşen çekip gitmek.
Söküp kendimi senden,
Kanayan yaralarımı dikmek.
Ama kolay değil ki;
Diken batsa insanın canı yanıyor.
Küçük bir kesikte bile,
Can bu, insan dayanamıyor.
Ben beni senden nasıl koparayım.
Tut ki çekip aldım kendimi,
Paramparça olmuş beni,
Tekrar nasıl toplayayım.
***
İşte bu öyle bir şey ki,
Biri ikiye bölmek gibi.
İşte bu öyle bir şey ki,
Yaşarken ölmek gibi.
Ne toprak kabul ediyor,
Ne de hayat bir şans veriyor.
Sanki her şey sende bitiyor.
Sanki her şey seni bekliyor.
Dudağından çıkacak iki kelime,
Benim kaderimi belirliyor.
Ya derdime derman,
Ya katlime ferman.
Kararını ver diyor.
Ama senden tek ses gelmiyor.
Biçare gönlüm ise;
Hala ümidini eksiltmiyor...