Dayak Şiiri - Muhterem Aslan

Kaderi gibidir aynı iki gözü
Doğduğunda bembeyazdı kararmış
Tokatından daha acı koyar sözü
Koca dediğin neyede yararmış

Böyle mi olmalıydı herşey
Nede çok sevmişti kocasını
İyi de gitmişti aslında epey
Şimdi içine atıyor artık acısını

Eskiden hiç olmazsa hergün içmezdi
Arada içer, gülerdi yüzüne
İşsiz kaldı sen işsissin demedi
Sadece içme diye söylerdi yüzüne

Önce kabalaştı aşkım demez oldu
Sonra vurmaya başladı yavaştan
Şişelerin sonu gelmez oldu
Kim kurtarır ailesini bu yamaçtan

Şimdi yumruklar o kadar ağırlaştıki
Bütün hırsını döküyor vurduğunda
Dur da yetmiyor, öyle sağırlaştıki
Yorulduğu için bırakıyor durduğunda

Dayakla doyuyor karnı bu aralar
Yemekler de artık doyuruca değil
Vakit bulamıyor vücudundaki yaralar
İyileşecek dar vakit koruyucu değil