Kaç zamandır mahzun bu gönül,
Bilinmez dertlere ağlar
Akıl almaz hayaller kurar içinden,
Düşünür,
Düşünür,
İnanmaz
Şairler sarışın bakar hayata.
Şairler sarışın güler acılara,
Sarışın ağlar yağmurla
ve sarışın yapraklar misali hep unutulurlar...
Ben kayıp şehirlerin kayıp adamıyım bu ellerde,
Ne zaman ki bir güle el atsam,
Dikeni batmıştır yüreğime,
Senmiydin ansızın bana gelen,
Bir gece vakti usulca
Kara sularıma yelken açıp
İhlal eden senmiydin.
Gönlümün kıyısına yanaşmasın kayığın,
Hep birşeyler eksik eksik içimde,
Sen varsın halbuki en köşesinde,
Çırpınır gözlerim her gördüğünde,
Canım alıp gidersin gidersin gülüm..
Hayatı tanımadan seni tanıdım,
ey kara perçemli kara bahtlı sevdiğim,
bir bilsen ki seni ne çok özlerim,
sana uzak diyarlardan hep yolların gözlerim,
sevmelere gelemem ben,
yakmalı bütün şehirleri
sonra yalancı baharları.
Ne zaman sevdalansa bu gönül
limanından kopmuş,
Seyreyle gönül durma seyreyle,
Yiğitlik kahpeliğin kurbanı olmuş,
Şeref içki masasında meze misali
Puşt sözü muteber, sadık katl’ olmuş,
Namus kumar masasında bahis misali.
Hayat şiirinin son mısrasın da hayallerim
Ertelenen umutların boynu büküklüğü sinmiş içime
Bir elin tersiyle reddedilen bir çiçek misali yüreğim,
Ve artık anlamsız bakan gözlere tiryakidir yorgun bedenim..
Artık bu şehir kaldıramaz varlığımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!