Kocaman kocaman oldum gözümde
Küçük gösteriyor aynalar beni
Güzel bir kız oturuyor karşımda
Seyre dalıyorum kendimi camda
Yansıyan ben büyük de camlar küçük
Zulümdür bu, bu bana yapılan zulüm
Umudum daha çoktu korkumdan hep
İhtimal bu yüzden tatlı geliyor ölüm
Dedim ya bu, bu bana yapılan zulüm
Yalnızlık çetin bir kale zor çıkmak dışarı
Geçen gün yolda kime rastlasam
bizim çelebi abdurrahman
kaldırımda bana doğru yaklaşıyor
yüz yüze gelip duruyoruz karşı karşı
ben ona yol vermiyorum, o bana yol vermiyor
inatçı mı inatçı
A benim doğurgan sevgilim;
Sen benden önce toprak olsan da
Ben üzülmem.
Çünkü ben eninde sonunda
Sana varıcam.
Aklımın duvarları yıkılıyor
İki kulağım arasında şıngırdayan
Bir topuzla
O narin beyaz ellerin
Tutarken güçlü bir topuzu
Öyle güzel bükülüyor ki
Sizi ne zaman canım çekmez ki
Ah! Aklımın kadınları
Neyse ki aramalarla
Bulurum sizi
Güzellikle ya da zorla
Alırım sizi
Aylardan bir ay. On dördü
İşe bak ayın da on dördü
Bilmem, bilmem ne diyim
Karşımda sen varsın
Tesadüf mü diyim şiirsin mi
Rastlantı mı diyim kaderim mi
Benim bir borcum var
Bir borç ki boyun borcu
Bu yüzden adım cengiz
Benim bir borcum var
Bir borç ki en basiti göz
Canımızdan başka herşeyimizi verelim
Saat kaç, dört buçuk mu?
Onu da verelim
Dördü de verelim
Buçuktan beşi de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!