Davetsiz Misafir (Hayata dair bir yazı)

Davetsiz Misafir
Davetsiz gelir bir anda hayatına.Sen ne kadar istemiyorum desende o çıkar gelir hayatına.Kapıdan kovsan bacadan girer.Hazırlıksızsındır belki o anda ama dinlemez gelir.Her gidişinde de senden bir parça alır gider.
Bazen sadece hatırlatır kendini ‘’beni unutma ben varım’’ der sanki. Ansızın bir sabah ezan vaktinde eve uğradığını duyarsın haber veren telefondan.Camdan gelmiştir sanki sonbahar rüzgarının eşliğinde.Vedalaşmana izin vermeden alır gider…
Bazen de haber verir daha önceden geleceğini.Sen ne kadar istemezsen de kabul etmeyeceğini söylesen de anlarsın gençliğin söndüğü kara gözlerde.Sonunda sende pes edersin bir kış günü kapıyı açarsın ardına kadar ‘’gel ‘’dersin ‘’al git istediğini’’akmaktan tükenen yaşlar arasında son bir nefes duyulur.O zaman anlarsın işte misafir almış alacağını senden.
Bazen de eve bile uğramaz dost diye yanaşır sana girer koluna kandırarak.İşte ne dostluğuna güvenilir nede misafirliğine ÖLÜM…
Tek kapıyı çalmadan giren davetsiz misafirdir ölüm.Bizim kapımızı ne zaman çalacağını bilmediğimiz.Yalan dünyayı bize hatırlatan…
Davetsiz misafirdir Ölüm…

07.12.10
Canan UNCU KARAMAN