Davetiye Şiiri - Dinmez Er

Sizi bilmem amma / ben
Umduğumu bulamadım hayattan
Çalış, çalış aldığın yol bir karış
Düşün, düşün zordur işin
Yaz, yaz var mı faydası?
Hepsi, hepsi bir simit parası
Vekilin dört çekerle gezer / sen yayasın
Lacivert giyerler toplar parsayı / sen bakarsın
İğrenir oldum yaşamaktan
Ham hayallerle oyalanmaktan

Gördüklerimin ispatıdır yaşadıklarım
Kuşatıldım dört bir yandan
Çarmıha gerdiler / işkencelerden geçtim
Köle oldum
Köle pazarlarında satıldım
Kuru bir dere yatağında güdük kalmış fidanım
Korkmuyorum ölümden
Bu yüzden
Kırmızı balmumlu davetiye yazdım
Dert bende katar, katar
Kim ne alır kime satar
Aşk olmayınca meşkte olmuyor
Parayla alınıp satılan aşkın namı yürümüyor
Korkmuyorum ölümden deyişim
Balmumlu davetiye yazışım
Bu yüzden
Bekliyorum tez çıkar gelir diye
Diyorlar ki;
Her insan yaşarken özgürdür
Kalmadı ki insanca yaşamanın gururu
Şair de der ki,
Her insan yaşarken bir ölüdür
Su yanar, tuz kokar
Can çıkar ölüm gömülür
Şanım yok ki adım kalsın yadigâr!

Dinmez ER / Çeşme / 2013. 03 23 /