Davet (3) Şiiri - Erdem Gümüş 2

Duydum ki dostlarım, grup kurmuşlar,
Davet ettik şair hoşunu derler,
Gelir mi gelmez mi, sorup sormuşlar,
Çağırmayız insan, boşunu derler.

İcabet eyledim ben de davete,
Umarım kapılmam boş rehavete,
Kapılıp gidenler hoş sehavete,
Yıktırmaz insanın kaşını derler.

SÖZ GÜMÜŞ’se senin, köşe dediler,
Edepli şiirler, döşe dediler,
İnsan doğdun insan, yaşa dediler,
Akıtma gözlerin, yaşını derler.

Bin dinle bir söyle, dilde kemlik var,
Söz gümüşse sükut, altındır derler,
Kılıçtan keskindir, dilde kemik var.
Kestirme horozun, başını derler.

İnsanlık yolundan, bir gün şaşarsam,
Sürç-i lisan dille, haddim aşarsam,
Edepsiz onursuz, halde yaşarsam,
Deldirdin ahlakın, döşünü derler.

Övdüm sanma dostum, sakın kendimi,
Sabrım sele dönmez,yıkmam bendimi,
Cinayet savaşlar, sulhu yendi mi;
Keserler barışın, kuşunu derler.

Tercihim gönüldür, meyletmem teni,
İncinsem de asla, incitmem seni,
Ozan Figani’yem, bilirler beni,
Oynatmaz edebin, taşını derler.