Davar Şiiri - Macit Kuruçay

kendimi kızılırmakta
zorla ayak bileklerinden
pençelenmiş
ve yine zorla zapt edilen
derdest edilen
debelenen
bir davar gibi hissediyorum
gara yaklaşan kalkan kapkara bir tren
mahmul
ağır
terli bir şilep nârasına benzeyen
kulaklarımda helezon helezon
nobran çobanın
kel kartalın
salhâne çığlığı
ve yıkanıyor apak yünüm
mütemâdiyen
on üç zehirli ok
on üç ağılı zeytin dalı
sarısıcak
ağaların beylerin
yorganı döşeği
yas tığı
yas tığı
her vakit
beş vakit
sıcak
sımsıcak
çöküyorum dibe
nefes nefese
ciğer ciğer
batırılıyorum
kaldırılıyorum
o hal var ya o hal
şâhit olsa bir karabatak
veyâhut
ötemizde berimizde bir sinlik
canı soyulmuş şühedâya kefenini giydirecek
etim
kemiğim
sütüm
yünüm
yüreğim ah benim kuş yüreğim
kuş üzümüm
kurulanıyorum
azrâil yoklaması
tiril tiril titreyerek
can havli
güneş hep böyle
anacan babacan
canıgönülden eşit mi yağacak
melûl melûl ısınıyorum
kurudu canevi
kurudu kırklıklar ellilikler
altmışlıklar yetmişlikler
oksitli demir pası
demir yığını
koca bir hurdalık
yağlanıyor şıkır şıkır
kırpılıyorum ta ezelden
dalga dalga çöl sırtı
tezelden
kırklık mı çoban mı kesiyor etimi
burnumda kesif kesif katran kokusu
kesildikçe katranlanıyorum
katranlandıkça kesiliyorum
kulağım burnum ağzım
gres yağı
yeşil
beyaz
kırmızı
kan kırmızı
yaşıyorum çok şükür yaşıyorum

08 Kasım 2017 Çarşamba