Dava Şiiri - Gülden Taş

Kanlı astar giydirmeyin, dağlar bizim, kar bizim.
Tıfıl kalır ilticada, kâinat siler izim.
Tespih elde tevekküldür, daha da artar sızım.
İlticalı hayatlara, bulunmalı kul hası,
G/öl yüreklerden silinir, elbet günahın pası.

Umutlara ergin dokur, can olurken ruhlara.
Dimağında güzellikler, kalkacaktır şahlara.
Dirlik, düzenlik içinde izin verme ahlara!
Evrenlerin ötesinde, muktedirdir asası,
Dursun artık akan kanlar, ol zamane Musa´sı.

Yekparedir, tüm insanlar hep kalınır dirlikte.
Yitik kıtalar bulunur, yol alınır birlikte.
Ana yüreğinde dua, dolar taşar gürlükte.
Güller açar! Salahat/ta budur işin esası.
Bir mucize gerçekleşir, ol zamane kısası.

Aşk tüterdi gönüllerde, sevdalının ak saçı.
Sulh kokardı, ayla güneş dik dururdu tüm açı.
Sam eserdi her yağmurda, sahra çölünde göçü.
Garibandı kimliklerde, dilde dua ihlası,
Tüm her yerde adı geçer, kimse bilmez mahlası.

Tohumları ekiliyor, kul üzre ilahıdır.
Kemliklerin silindiği, gönüller silahıdır.
Beşeride can hamalı, dünyanın felahıdır.
Heyecanı en dorukta, katmer güldür sonrası!
Vaveylalar kimin için, söyle neyin davası.

Masum bir çocuk göğsünde, şahadet vermez aman.
Menzil için! Küheylanlar, şahlanır durmaz yaman.
Mühür berrak, ak mürekkep, yazacak vakte zaman.
Zulasında erzak! sevgi, huzur olsun tasası,
Kitap yeniden yazılsın, hazar olsun yasası.

Muazezdir koca âlem, yaratılan ne varsa!
Muciti sen olmalısın, Yaradan sana yarsa.
Kıraç olmasın yürekler, huzur bedeni sarsa.
Ta Âdem´den süre gelen, Habil-Kabil kavgası.
Nedir tüm insanlarda, bu dünyalık hevası.

Elbet hesap sorulacak! Boşuna kin, bu şirret.
Sanma ki arkamda durur ne dost, yaren, aşiret!
Uyanacak en nihai, insanlarda basiret.
Yataklıktan, zemden kaçın! Olmayasın avası.
Sen sen olda! Girme sakın, ayrıştırsın siva/sı.

Ya medet! Diyerekten asır yüklü her bıkkın,
Kandırmaya çalışmasın, cümle âlemi sakkın.
Mazbut türe olmamalı, adalet olsun Hak´kın.
İptidasız ecdatların, Gülden olmazmış tası.
Güzellikleri akıtsın, allı ballı membası...Halk Şairi Gülden TAŞ