Dava Şiiri - İlyas Ayyıldız

Biri zengin varlıklı, biri çulsuz çarıklı,
Bir tarla davasında mahkemeye çıktılar, çarıklı haklı!

Zengin şişman, tombul ve de iyi giyimli,
Diğeri yoksul, perişan hemde yırtık gömlekli!

Fakir dedi, "Hakim Bey bu adam tarlamı aldı",
Zengin dedi, "efendim o tarla benim hakkımdı"!

Hakim dedi fakire, "var mı şahidin, tarlanın senin olduğuna dair,
...bu adam nasıl olurda malını hukuksuzca senin elinden alır"?

Zengin atıldı hemen, "Hakim Bey onun şahitlerinin hepsi yalancı,
...inanmazsanız sorun, işte burada hazır sayın savcı"!

Hakim dedi, "pekala gelsin şahitler, bir de onlara soralım,
...daha sonra inşallah en doğru karara varalım".

Getirildi şahitler, tek tek dinlendi,
Haklı olan fakirin gönlü şenlendi!

Tüm deliller haklıdan-fakirden- yanaydı,
Gerçekte tarla da zaten onun hakkıydı!

Dava böyle başladı, sürdü bir zaman,
Zengin baktı oluyor hali pek yaman!

Davayı kaybedecek, haksız çıkacak,
Güzelim tarlayı elinden kaçıracak!

Sinsi sinsi gülerek hakime baktı,
Kafasında hemen şimşekler çaktı!

Bir iki gün sonra el altından bir elçi gönderdi,
"Lütfederlerse eğer, biraz görüşelim" diye ricalar etti!

Tenhalarda hakimle gizlice buluştu,
Paranın yüzüde ah ne kadar hoştu! ! !

Hakim görünce deste deste paraları,
Oracıkta unuttu, adaleti-yasaları!

Dava lehteyken, bir anda aleyhe döndü,
Fakir buna çok şaşırdı, çook da üzüldü!

Anlayamadı garibim, ne oldu böyle birdenbire,
Gözlerinden bir kaç damla yaş döküldü yere!

Bükerek boynunu hakime baktı,
Ağzından çıkan sözler yürekleri yaktı!

Dedi, "Hakim Bey, elli beş yaşındayım,
Doğdum doğalı da ağanın kapısındayım.

Bu herifin babası benim ağamdı anlıycanız,
O bunun gibi zalim, nankör değildi yalnız.

Hizmet ettim yıllarca, rahmetli Dursun Ağa'ya,
Ahir ömründe bu tarlayı hediye etti o bana.

Her zaman derdi, "kahya emeğin çoktur bizde,
Bari şu tarlayı al da içim rahat öleyim bir nebze!

Dursun Ağa gitti bu yalan dünyadan güzel bir namla,
Onun iyiliğinden bu nankör oğlu almamış tek bir damla!

Zaman sonra geldi yapıştı yakama "ver tarlayı geriye",
Dedim, "vermem, orası bana rahmetliden hediye"!

Bana olmadık zulümler etti, hatta dövdürdü kaç sefer,
Ben hep dedim, "Allah büyük, vekil olarak o bana yeter"!

Elimde senedim var, siz de gördünüz onu,
Yani şimdi bu senedin hiç bir hükümü yok mu?

Sonra bunca şahidi getirdim karşınıza,
Hangi adı koyalım şimdi bu yaptığınıza!

Ona şahitlik edenlerin hepsi yalan söylüyor,
Aldıkları 'ürüşvet', onlara şimdilik tatlı geliyor!

Burası mahkeme Hakim Bey, burada olur muhakeme,
Dilerim bu gün şakıyan dillerin, Ruz-i Mahşerde olmaz kekeme!

Gurbanım Hakim Bey, ADALET BUYSA EĞER,
ADALETSİZLİK NASILDIR, BİZE ONU DA GÖSTER....."