Darmaduman Felfele Şiiri - Seyfi Karaca

Yamacin yüzü el sallayip giden mendil
Galebe baldirandan sütlegen sürüp calan azap gibisi
Bülbülüm bag gezerim asigim dag gezerim telli cümbüslüden
Kuslar büyümüs kuslar büyüdükce sokaklar sogumus
Evler kücülmüs
Damlar üstüne kiragiyla örtünüp uyanan tello gider yan gider
Yüz yerde yüz yarem var el sanir sag gezerim sazindan
Geceler siraya girmis ugultulu yolculuklarin kervan kiran yildizi
Ocagi sönmüz bir gezegenden eski fener kirintilarina kamasip parlayan
Uyu uyu demeye geldim esintilerinde tuhaf bir gam perdesi
Yapraksiz dallara tutunmaya calisarak bozulmus bahceler
En cok sessizligin vurgun yedigi saat kulesi suskun salincak
Seyreldikce kaldirimlardan ve meydanlardan eksilen
Soldukca dagin bagin rengini degistiren
Akisleri buruk yankilara büyümüs de kücülmüs toprak ve tohum
Irmak olmus akarsu serceye kalmis ayaz ve avaz
Sandigini yükünü gidip de gelinmeyen yola koyup dere tepe
Ufka seyrini sermis yavrum yaran nerde sora gide
Icini döken sacan heryer herkes ve her taraf yazdi güzdü derken
Mahleden gelip gecen darmaduman sonbahar

Ekim / 20