Darmadöküntü Şiiri - Seyfi Karaca

Sindire sindire…..
Sündüre sündüre
Kopuklara dügümlenmis pislik baglamlari icinde yürüyüp büyüyor
Yabana kundaklanmis dangirdak dalyasinin ucu dibi sotali
Siparis üzerine zifir kalibini yerlestiren kisilikten eksoza misil cekiyor
Catur cutur cuffffff
Ve halini kabus hayalinden gören yitik yerindelik
Birbirinin kicina teneke bagliyor, tam tedarik sürgünlerde geziyor
Duman…
Damarda
Üstüne basa basa söylüyorum bakin duman damarda
Her vicdan her güdüldügü akildan zongur zongur sapkin titirdek…
Basi kasi bir oynuyor surati seklisemaliyle dertte belada
Cöp….
Bakin üstüne basa basa cöktürüyorum lafi gedigine
Cöp diyorum, cöp cöp cöööööööööööööp…..!
Kendini esansli kolanyali aynalara bahsedip naksediyor cöp diyorum
Ne kimildiyor
Ne söylüyor
Ne haber sorup ne havadis
Ne cinliyor ne yansiyor kül gibi bozgun kudurgun ve kuduz
Salginina yenilmis gibi degil, tam kendi…
Sefilligin sinirlarini delip deserekten paylasimsizliga
Tahammülsüzlüge
Sevgisizlige
Sorumsuzluga
Haksizliga zivana zindan hukukuyla insan…
Icinde kalinti halinde kendini kemire sömüre
Hayvandan mahluga düskün bile
Tepesi tabana evrile cevrile
Devrilip devrilip
….. dikiliyor

Seyfi Karaca………….Agustos / 2005