Bana darılma baba Şiiri - Hatice Ak

ellerinden tanırım seni, nasır tutmuş ellerinden
saçlarından bir de, oldum olası ak saçlarından
kokundan anlarım kapıdan girenin sen olduğunu
tütünle karışık, ter kokundan

sesinden tanırım seni, otoriter sesinden
helal lokmanın bereketini senden bilirim
kızıl güneşin altındaki ibadetinden bilirim
inancın kutsallığını

senden ögrendim kaçınmayı haramdan
emmimgilin cevizinden kopardığım
bir tek yeşil cevizi, geri gönderdiğin an
böyle tatlı tatlı anlatsam da, bu olayı
her hatırladığımda kulaklarım acıyor işin aslı

bir de çay bardağı meselemiz var seninle
başkaları da vardı, paşabahçesi, cam şişesi
ama neden o bardaktan bir taneydi ki
belki de kırıla kırıla bir tek o kalmıştı
diğerlerinden daha büyüktü, ona meylimiz
bu sebeptendi belki

sen sofradayken
uzanmazdı o bardağa hiç birimizin eli
şimdilerde kupa denen türdendi
oysa ne kadar güzelmiş o günler baba
varlıkla yokluk arasında gidip gelsek de
bambaşkaydı her şeyin tuzu da tadı da

düşündüm de ne kadar az yazmışım sana
belki de hep mesafe koymandandı aramıza
ya da eğitmenliğinden kalan disiplin mi desem
işte bu yüzden, sana çokça yazmamış olmam
annemi çok sevmeme sebepti tüm bunlar ama
seni de seviyorum, ne olur bana darılma baba

8 nisan 2021-haticeak