Dargınım Yar Şiiri - Sadık Mustafa Karasoy

Hayallerimiz vardı seninle benim
Pembe panjurlu evimiz koskoca bahçemiz olacaktı
Düşlerimiz aynı olacaktı gördüğümüz pembe düşlerimiz
Darıldım yar dargınım sana

Sarı saçlı mavi gözlü iki evladımız olacaktı
Biri kız biri erkek dünyalarımız olacaklardı onlar
Kırmızı kurdeli pileli elbisesi siyah gran tuvalet takım elbiseli olacaktı çocuklarımızın
Yıkıldım yar dargınım sana

Bahçemizde kumrular ötecek gül dalında bülbüller tüneyecekti
Sabahın seher vaktinde doğan güneş selamlayacaktı
Sonbaharın gelişi göçmen kuşların evimizin üzerinden alay alay geçişinden anlaşılacaktı
Darıldım yar hayata umuda darıldım

Umutlarım vardı kabına sığı mayan umutlarımız
Hayallerimiz vardı gül dalındaki gibi muhteşem hayallerimiz
Yok olmayan sevgimiz saygımız vardı
Yıktın hayallerimizi darıldım yar dargınım sana

Yorgun düştü bu beden kaldıramaz artık o kadar büyük ihaneti
Karardı gündüzüm gecem aydınlatmaz doğan yüreğimi
Çağlasada akarsular şelaleler söndüremez kalbimdeki ateşi
Kırdın kalbimi yar dargınım sana

Sadık derde son demde yazılmış olsada bu dizeler
İki cihan bir araya da gelse bitmez artık bu çekilen çileler
Gül lale sümbül bin bir çiçekler
Dile gelse de ahu melekler dargınım yar darıldım sana

Sadık Mustafa Karasoy