bir güvercin öpüyor ruhumu
nabzımı dinliyor İstanbul
bakamıyorum saate
gelmeyecek anlaşıldı
kaç vapur iskeleye boşaldı
sen yoksan neye yarar
turkuaz deniz ,martılar ,
mor salkımlı sokaklar
gecesinde dolunay yakamoz
ışıklı şehir
her şey karanlık gelir bana
son umudumdun
yalnızlığım büyüyor kaybettim seni
dünyaya , aşka dargınım
gökyüzüne taşınacağım
demirleri eriten acılarımı
feryatlarımı
umursamayan bu şehre
bıraktım ...
23.10.2020
Elazığlı Mustafa KayaKayıt Tarihi : 27.10.2020 16:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elazığlı Mustafa Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/27/darginim-73.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!