Her şafak yeni bir umuttur
Zulada kalan acılar eskitilir
Direniş sevgiyle büyür
Acı ecelsiz göz kırpar
Gidenler dönmez kalanlar bekler
Gökyüzü özleme bürünür
hasret aşkı yokluğa vurur
Her acı yarına umut besler
Evet dargındır şimdi tüm bulutlar
Umudun kanadı kırık dökük
Söz dile küskün feryat içinde
Gönülde sadakat bitmez nöbetlerde
Toprak kendini parçalar acıyla
Sevgi yeşerirken toprak mahcuptur
Gökyüzü acıyla bakmamıştır hiç
Toprağın çilesi hep yeryüzünde
An gelecek şafaklar doğacak
Bitmeyenin umudu böyledir
Rüzgar bulutla barışır elbet
Yağmur yine bize özgürlüktür
Kaç pranga eskidi böyle
Zindanlar hiç eskimezken
Yağmur özgürlükse tutsağa
Hayat zindandır nöbettekilere
Kayıt Tarihi : 4.4.2017 20:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!