Evrenin boşluğunda dönen sarmallarız hepimiz.
Savruluyoruz korkarak değmekten birbirimize,
Döndükçe hızlanıyor ve daralıyor çemberlerimiz.
Yalnızlaştırıyor yanlı yalın endişelerimiz.
Kimbilir belkide değerek çoğalır ve genişleriz.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta