İlk kar tanesi düşerken bu şehre
Yabancısıydık bu sokakların ikimiz
İlk güneş vururken aya, karaya
Aynı ışığın gölgesindeydik ikimiz
İlk yemiş açarken baharda yazda
Zerresiydik bu evrenin ikimiz
İlk çiçek açarken göğe bir anda
Arının kanadındaydık ikimiz
İlk ruhlar devşirilirken yanyana
El ele tutuşup kaybolandık ikimiz
İlk yaprak düşerken semadan arza
Kuşun kanadında rüzgardık ikimiz
İlk masum giyerken o ağır gömleği
Darağacı önünde nöbetteydik ikimiz
İlk yağmur tanesi düşerken suya
Aynı suçun ortağıydık ikimiz.
Kayıt Tarihi : 1.4.2024 04:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Övünülmüş Çaresizliklerimiz'e... 2014 Eskişehir https://open.spotify.com/track/5RZH849e1ZWa2qeVz6O3mK?si=vRs4EqQfTV-8EeebptdyuA